Ik herinner me namelijk een tijd waarin ik als aankomend journalist werd geacht van typemachine over te stappen op een Computer (ja, het was de tijd dat sommigen digitale vindingen met een hoofdletter schreven – een enkeling volhardt ook nu nog in ‘Internet’, maar dit ter zijde). En dat was een probleem. Mijn typediploma had ik ternauwernood na 2x gehaald, maar een apparaat waarbij ik in mijn eigen naam ‘alt138’ moest tikken om het accent op de juiste plek te krijgen en ‘onder water kijken’ als vooruitgang werd gepresenteerd om te zien of ik iets cursief had geschreven… Mijn hersenen kregen het maar niet verwerkt. Totdat daar de Macintosh was!
Logisch
De Macintosh deed wat mij logisch leek wat een computer zou doen: alles wat ik wilde. Wil ik een schuingedrukt woord, dan zie ik een schuingedrukt woord! Zo logisch en zo niet vanzelfsprekend 30 jaar geleden.
Taptic
Dinsdag, op dezelfde plek waar roerganger Steve Jobs de Macintosh aan het grote publiek toonde, presenteerde Apple een nieuw soort horloge. Een computer voor aan je arm, eentje die ook in staat is je hartslag te sturen naar iemand anders met een Apple Watch (vanaf $ 349). Ik kon het niet helpen om te bedenken dat ook de pornoindustrie – aanjager van talloze digitale vindingen als pop-upreclames, streaming video en online betalingssystemen – wel raad weet met de ingebouwde ‘taptic engine’.
Schilderswijk
Maar echt warm werd ik toch niet van. Ik kan op m’n smartphone (een iPhone, inderdaad) óók zien hoe laat het is. En ik ga hartje Schilderswijk niet met wearables ter waarde van ruim € 1.000 rondlopen, want dat nieuwe horloge werkt alleen als je er ook een iPhone aan koppelt. Bovendien – gevoelig voor ‘mooi’ als ik ben – ziet het ding er gewoon lomp uit.
Gekte
Kortom: gek dat werkelijk alle media zo ontzettend veel aandacht besteedden aan de presentatie van Apple-chef Tim Cook. Met voorbeschouwingen (pagina 3 in de Volkskrant!), nabeschouwingen (pagina 3 in NRC Handelsblad en de economiepagina, NOS en álle andere media). NRCQ probeert nog iets van afstand te nemen, maar komt niet verder dan de zwijgcultus en het gecontroleerde lekken als oorzaak van de publiciteitsgekte rond het na Google waardevolste merk ter wereld. Dat Samsung een slim horloge heeft dat kan bellen zónder dat je daarvoor verbonden moet zijn met een smartphone is de meeste mensen, al – het moet gezegd – bracht NOS er eind augustus een bericht over – waarschijnlijk ontgaan.
Geloof
In mijn boek PR voor Dummies haal ik Simon Sinek aan, auteur van Start with why. Die verklaart het enthousiasme over Apple doordat het bedrijf in alles uitstraalt ‘dat het anders, beter kan.’ Dit intrinsieke geloof waaróm je iets doet, je motivatie, is de kern van die communicatie. Er zijn genoeg bedrijven die zeggen dat ze een grotere, snellere en betere computer maken. Maar ze vertellen er niet bij waarom dat nou zo nodig allemaal moet. Met als gevolg: de klant haalt z’n schouders op.
Geforceerd enthousiasme
Mensen willen niet zomaar hebben wat een ander heeft, aldus Sinek. ‘Mensen willen iets waar een ander in gelooft, net zoals zijzelf.’ Misschien was dat wel het probleem toen ik video bekeek van de presentatie van Tim Cook: geforceerd enthousiasme en vooral veel opluchting dat het bedrijf het ding – min of meer – op tijd af had gekregen. Geen woord over of de Apple Watch überhaupt waterdicht is, maar wel dat er een zoveel-karaats gouden versie beschikbaar komt, speciaal voor de Aziatische markt die daar gevoelig voor schijnt te zijn. Apple lijkt steeds meer een gewoon bedrijf te worden. En dat is jammer; want ik hou van dingen waar mensen écht in geloven.